Harry Potter ve Büyülü Kale|1. Bölüm|Kabus ve yuvaya dönüş

Merhaba arkadaşlar;
HPC'de de yayınladığım hikayemi burada da yayınlamaya karar verdim. Orada bir yorumsuzluk sıkıntım vardı; o yüzden lütfen baştan anlaşalım, okuduğunuz zaman yorum isterim. Ayrıntılı olsun. Öyle tek cümlelik, çok güzel olmuş, devamı ne zaman tarzı yorumlar istemiyorum.
Neyse, işte ilk bölüm!

HARRY POTTER VE BÜYÜLÜ KALE

1.BÖLÜM
KABUS ve YUVAYA DÖNÜŞ

Privet Drive dört numara da yaşayan Harry Potter, yatmaya hazırlanırken geçen sene bakanlıkta olanları düşünüyordu. Vaftiz babası, hayatta en çok sevdiği insanlardan birini
kaybetmişti. Hayat, ondan sevdiği herkesi teker teker alıyordu. Önce annesi ve babası, Cedrick, ve şimdi de Sirius. Hayatını karartan o kişi kendine ”karanlık lord” diyen Voldemord’a bunun hesabını soracaktı. Bunları düşünürken yatağına uzanmış ve hatta uyumuştu bile.
***********
Harry, kendini tuhaf bir yerde bulmuştu. Ama nasıl olabilirdi?
Daha bir saat önce yatağına yatmıştı. Harry bu arada etrafına bakıyordu. Çok, çok tuhaf bir yerdi. Burası tamamen bir harabeydi. Duvarlardaki taşlar, tavan, resmen yıkılıyordu. Oldukça karanlıktı ve soğuk bir rüzgar esiyordu. Her yerden yankılanan bir ses:”Potter, bul!”diyordu. Harry etrafına bakındı kimse yoktu. Aynı ses tekrar: ”Karanlık lord gitmeden orayı bul Potter! Bul,!”dedi. Harry ter içinde uyandı. Bunun anlamı neydi? Neyi bulması gerekiyordu?
Voldemort nereyi bulmaya çalışıyordu?
**************
Karanlık bir odanın ortasında oturan, oldukça soğuk bakışlı, yüreği kötülük dolu bir adamın yani Voldemord’un etrafında toplanan 10 kadar kişi önünde diz çöküyordu. Voldemord: ”Kalkın!”dedi ve devam etti: ”Sevgili ölüm yiyenlerim! Şu günler bizim için çok önemli. Biliyorsunuz ki, Potter son anda elimizden kurtuldu ve bakanlıkta faaliyetlerimize kaldığımız yerden devam ettiğimizi öğrendi.Bu yüzden bir süre sakin duracağız.”
Lucius: ”Ne yani! Böyle hiçbir şey yapmadan duracak mıyız?” dedi bağırarak. Bu çok büyük bir saygısızlıktı. Voldemort sakin olmaya çalışarak: ”Gerekirse duracağız Lucius!” dedi. Ürkütücü bir sesle Voldemort: ”Şimdi, hepiniz odalarınıza gidin ve uyuyun, yarın zor bir gün olacak.”dedi. Ölüm yiyenler odadan sessizce çıktıktan sonra kendisi de odanın ortasına konulmuş kırık dökük karyolaya uzandı.
***************************************************************************
Tak, tak tak! Harry sıçrayarak uyandı. Bir baykuş cama vuruyordu. Harry saate baktı saat 9.00 olmuştu. Kalkıp camı açtı. Gelen kuş Hedwig’ti. Nasıl da unutmuştu? Rondan mektup bekliyordu. Hedwig’in bacağına bağlı olan mektubu aldı ve Hedwig ise kafesine girip uyumaya başladı. Harry mektubu açtı: “Merhaba Harry, nasılsın? Biz grimmauld meydanındayız. Burada herkes iyi Hermione de burada onunda sana selamları var. Seni bu gün saat 13.00 da almaya gelecekler görüşmek üzere. Ronald Weasley.” Harry mektubu bititirdiğinde neredeyse havalara uçacaktı. Sonunda en çok sevdiği yerlerden birine gidiyordu. Ama Siriussuz nasıl olacaktı orası? Bunu düşününce içini bir burukluk kapladı. Hemen sandığını toparlamaya başladı. Kitaplarını, giysilerini, tüy kalemini, parşömenini, mürekkebini ve diğer eşyalarını yerleştirdikten sonra sandığını kapattı. Hedwig’in kafesini de yanına koyup aşağıya indi. Dursleyler kahvaltıya başlamışlardı bile. Harry masaya oturup: ”Günaydın, bugün beni almaya gelecekler.” dedi. Vernon Enişte: ”Nasıl gelecekler?”dedi. Harry: ”Bilmiyorum, söylemediler.” dedi. Harry kahvaltısını bitirip odasına çıktı. Harry zaten aralarında geçen bu soğuk konuşmaya alışıktı.
***************************************************************************
Saat 12.55 olmuştu. Harry sandığını ve Hedwig’in kafesini aşağıya indirdi ve sonra kapı çaldı. Harry kapıya bakmak için kalkacaktı ki : ”Dur! Ben bakarım.” dedi Petunia Teyze. Gelenler Mr. Weasley, Lupin, Kingsley, Moody, Tonks ve birkaç tane tanımadığı seherbazdı.
Harry yanlarına geldi. Mr.Weasley: ”Nasılsın Harry? Eşyaların hazır sanırım. Hemen vedalaş on dakikaya kadar gitmemiz gerekiyor.” dedi. Harry Dursleylere döndü, Vernon Enişte soğukça: ”Görüşürüz.”dedi, Dudley ise umursamadı. Fakat Petunia Teyze Harry’e sarıldı. Harry ilk defa bir anne sevgisi tadıyordu. O kadar hoş, o kadar sıcaktı ki… Petunia Teyze Harryden ayrıldıktan sonra:”Yıllardır, buraya ilk geldiğinden beri seni çok seviyordum. Evet, annenle küstük. Ama sen kapıda o kadar masum, o kadar savunmasızdın ki, bunları sana yaşattığım için çok üzgünüm.” dedi. Gözleri dolmuştu. Harry: ”Önemli değil.” dedi. Lupin: ”Bu manalı sahneyi böldüğüm için özür dilerim; ama gitmemiz gerek.”dedi. Harry: ”Görüşürüz.” dedi. Petunia Teyze: ”Artık burada seninle konuşup dertlerini dinleyecek olan bir teyzen var. Sakın unutma! Görüşmek üzere.” Dedi. Harry çıkarken tamam gibilerinden bir bakış attı. Harry üç tane olan arabalardan ortadakine bindirildi. Yolda giderken düşünüyordu. Teyzesi artık onu gerçekten seviyor muydu? O sarılma anını aklından hiç çıkaramıyordu. Harry bunları düşünürken Grimmauld Meydanı on iki numaraya gelmişlerdi bile…