Işığın Nefesi - Tanıtım

Bana hiç bitmeyecekmiş gibi gelen yolda ilerlemeye devam ettim. Yağmur son derece büyük olan şemsiyeme vuruyor, çevremdeki insanların bakışları beni rahatsız ediyordu. Yürümekte ısrar ettim. Botlarımın içine sular dolmuştu. Gözlerimden yaşlar akıtmamak için çok çaba sarf ediyordum. Böyle bir şey olsaydı daha fazla dikkat çekerdim. Önümdeki yola baktım. Sular ayak bileklerime kadar geliyordu. Montum sırılsıklam olmuştu, çok üşüyordum. İnsanların bana bakarak yanımdan geçmesinden nefret ediyordum. Kendi kendime “Dönüp bakma.” Diyordum.”Bakma onlara, arkana asla ve asla dönme.” Çantam omuzlarımda olağandışı bir ağırlık yapıyordu. Gözyaşlarımdan gizlenmek için parmağıma tırnağımı batırdım. Sürekli yaptığım bir şeydi, dikkatimi toplamama yardımcı oluyordu. Ne kadar yağmur yağsa da, bütün ilçe gözlerimin önünde netti. Her şeyi fark edebiliyordum.

Başım dönmeye başladı. Neler olacağını biliyordum. Güneş, yağmurlu havada bulutların arasından süzülüyordu. Hemen ıssız bir sokağa girdim. Bulunduğum yerde böyle sokaklar bulmak çok kolaydı. Bir bahçenin duvarına yaslandım, bilincimi yitirmeye başlıyordum. Burada olmak zorunda mıydı? Neden bura… Ahh, başım çatlıyor gibi ağrıyordu. Birinin çığlık attığını duyacaktım, bunu biliyordum. Bu durumdan çıkmaya çalıştım ama imkânsızdı. Neden böyle bir şey olduğunu bilmiyordum, sadece… Oluyordu işte. Yere çöktüğümü fark ettim. Geliyordu… “Aaaaaaaaaa!”


. . .

IŞIĞIN NEFESİ
YAKINDA BAŞLIYOR…